Dit wordt de eerste in hopelijk een reeks blogposts over wetenschappelijk onderzoek dat wordt verricht in domeinen die mij interesseren. We steken van wal met een paper over de globalisering tijdens de periode 1870-1914.

De huidige globaliseringsgolf heeft ons inderdaad doen vergeten dat een dergelijke economische integratie op wereldschaal zich al eerder heeft voorgedaan: zowat 100 jaar geleden namelijk.

Naar aanleiding van de discussie rond CETA heeft Paul De Grauwe in De Morgen een nieuwe column neergepend die opnieuw aantoont dat met de voormalig neoliberale professor economie geen land meer te bezeilen valt. Toegegeven, het positieve van deze column is dat De Grauwe eindelijk naar de kern van de zaak gaat: is globalisering en vrijhandel een goeie of slechte zaak. Dat is inderdaad de hamvraag, maar het antwoord van De Grauwe is meer dan teleurstellend.

De Grauwe wil in feite een (voorlopig) einde aan de globalisering. Hij haalt daarvoor twee redenen aan, allebei even zwak.

Intussen zijn we alweer enkele dagen in de campagne Dagen Zonder Vlees. Als overtuigd vleeseter, is die campagne uiteraard niet aan mij besteed. Sterker nog, ik vind ze ronduit ergerlijk. Af en toe propeer ik het nog te relativeren hoor. Zo in de stijl van: prima, meer vlees over voor ons. Maar het volstaat niet.

Misschien eerst even duidelijk maken waar ik me zo aan erger. Niet aan het gegeven dat mensen geen vlees meer willen eten. Iedereen moet dat voor zichzelf beslissen. Evenmin heb ik een probleem met de beweegredenen van de meeste vegetariërs. Integendeel, ik deel ze volledig.